Hengel in het water

Het was een mooie zomeravond. De zon ging langzaam onder en ik vertrok naar mijn opa. Mijn allerliefste opa met een grote passie voor vissen. Ik kwam bij hem aan en alle spullen stonden al klaar. Hij zette zijn vissers hoedje op en samen reden we naar de visvijver bij ons in de buurt.

We zochten ons een plaatsje bij een eikenboom, want na het vissen bliezen we samen op eikendopjes om onze vangst te vieren. Dat was onze traditie.

Briesje

De zon was bijna onder en de temperatuur begon te dalen. Gelukkig niet te koud, want vissen doen we in open lucht. Opa vertelde over zijn visverhalen met zijn grootvader. Ik luisterde met veel plezier. Opa was ook ontzettend gehecht aan zijn vissers hoedje. Die had hij namelijk geërfd van zijn overgrootvader. Ik nam men jasje omdat ik het wel wat frisjes kreeg, een licht briesje kwam opdagen. Ik vroeg opa hoe het kwam dat zijn hoedje niet wegwaaide. Hij antwoordde: “lieve kleindochter, een écht vissers hoedje waait nooit weg”.

Een echt vissers hoedje

Ik vertelde opa dat ik graag ook zo een écht vissers hoedje zou willen. Het zou iets worden dat wij altijd samen dragen. Iets waaraan ik mijn opa altijd herinner. Hij zei, dat als ik vijf vissen zou vangen, hij mij zo een vissers hoedje cadeau zou doen. Ik had die avond al drie vissen gevangen, dus zat niet ver weg van mijn overwinning. Opa wou stilaan naar huis gaan, maar ik was vastberaden om die twee laatste vissen nog te vangen.

Twee voor de prijs van één

Na veel geduld en stilte bij de visvijver, was het mij gelukt de twee vissen te vangen. Ik deed een stil vreugdedansje en opa en ik vertrokken naar huis. Op de volgende visavond kreeg ik een cadeau. Ik maakte hem open en er zat een vissers hoedje in. Mijn opa zijn vissers hoedje!